'Het recht op onnozelheid'
Een recht dat ik nog steeds ondersteun (al lijkt het nu zo klein naast de échte kinderrechten natuurlijk) en dat mijn ouders ook meenamen naar de klassen waar ze lesgaven. Het idee was simpel. Als kind leer je. En hoe doe je dat best? Door fouten te mogen maken. Kinderen moeten het recht hebben fouten te maken en zaken te proberen zonder ervoor zwaar gestraft te worden. In een periode waar straf schrijven nog niet zo lang fysieke straffen vervangen hadden, was dat voor mij iets erg belangrijk. Ondertussen weten we zelfs dat straf schrijven zelden de juiste aanpak is.
Uit onnozelheid iets doen en dat gewoon mogen zien als een levensles. De veiligheid in jouw omgeving hebben dat dat kan, fouten maken.
Doorheen de jaren kwam er wat nuance en het besef van het belang van de échte kinderrechten. Maar die passie voor onze opgroeiende jongeren. Die bleef. Dat besef dat deze rechten (en zovele andere van onze rechten) dan wel verworven zijn, maar nooit in steen gebeiteld staan, dat is er nog steeds.
En dat is waarom ik doe wat ik doe en me elke dag 'smijt' voor onze rechten en onze toekomst. Even passioneel als het meisje op de foto dat toen deed.
