En ik hoop dat het voor jou geen keuze is, maar een vanzelfsprekendheid. Dat ik jou in de komende jaren kan opvoeden zodat je weet dat er geen verzachtende omstandigheden zijn voor feiten die iemands leven vernielen.
We spreken vaak over hoe we onze dochters moeten opvoeden om voor zichzelf op te komen. De vraag wordt gesteld of de jongedame daar wel had moeten zijn, of ze alleen was en wat ze droeg. De vraag wordt gesteld of ze zoveel had mogen drinken en of ze niet duidelijker ‘Nee’ had moeten zeggen.
Jij, mijn ventje, zal leren dat dit niét de vragen zijn die je moet stellen. Maar dat er vragen zijn die jij jezelf moet stellen voor je intiem bent met iemand. Want begrijp me niet verkeerd, ik zal je met alle liefde leren over hoe belangrijk intiem zijn kan zijn. Over hoe fijn het is om dat met iemand te delen en hoe er zoveel manieren zijn om dat voor jezelf en de ander in te tekenen.
Maar je zal ook leren dat het niet iets is waar je recht op hebt. Gewoon omdat ze er is, omdat jij er zin in hebt, omdat ze je te kennen gaf er ooit zin in gehad te hebben. Je zal leren dat de enige optie een expliciete ‘Ja’ is. En je zal leren daarover te waken bij de andere mensen in jouw omgeving.
Want we mogen niet wachten tot het misgaat en hopen dat de straf hen dan tot inkeer brengt. Elke keer het misgaat, is het een leven verwoest. Minstens dat van het slachtoffer, maar reken er maar op dat dit niet alleen hen impacteert.
Je moet leren dat het stopt voor het start. Dat het remediëren nadien een rol speelt, maar dat de hoofdzaak is dat dit niét gebeurt.
Het spijt me dat ik jou in een wereld drop waarin dit nog geen evidentie is. Dat je de discussie nog zal moeten voeren met de mensen in jouw omgeving. Maar samen overwinnen we die berg en leren we de wereld dat instemming, expliciete instemming alles mag zijn.
