Ik begrijp dat jullie na de storm die over jullie heen raasde liever in de anonimiteit blijven. Het is immers ingrijpend en misschien zelfs beschamend dat die beelden van jullie zo breed verspreid raakten.
Te vaak gaat het, ook nu, over dat u die beelden niet had mogen maken. Maar niets is minder waar. Het is nu eenmaal zo dat een groot deel van onze communicatie zich online afspeelt. En daar zijn dan steeds vaker ook intieme berichten bij. Hoewel er niets mis is met het delen van deze intieme berichten, is alles mis met het verspreiden van die beelden buiten dat oorspronkelijke gesprek.
En jullie zijn niet de enigen die dit meemaken. Zowat dagelijks overkomt dit jongeren overal in Vlaanderen. En die jongeren lijden ook onder de storm die dit met zich meebrengt. Met de schaamte die ze voelen en de spot die ze ondergaan. Die jongeren kunnen advies en bewustwording gebruiken.
En dat is wat ik jullie vraag. Het afgelopen jaar brak ik in het parlement en erbuiten een lans voor bewustmaking van jongeren over dit soort berichten. Wanneer er zich een serieus probleem voordoet, zijn er wel media die dat graag oppikken. Wanneer we bekijken hoe we aan sensibilisering werken, is het onderwerp al heel wat minder populair en bleek de media-aandacht klein tot onbestaande. Daar zit ook deels het probleem, het blijft iets waar moeilijk over gepraat wordt. Zo blijft het onder de radar tot er iets serieus gebeurt, en dat zouden we nu net zo veel mogelijk voor moeten blijven.
De cijfers (uit het onderzoek van Mediaraven, Mediawijs en IMEC-MICT) liegen er niet om: 10% van de kinderen uit het vijfde en zesde leerjaar stuurde ooit al een ‘sexy foto’ van zichzelf. In het secundair geeft 9% aan al wel eens een naaktfoto gestuurd te hebben. 20% van de jongeren vertelde zelfs onder druk gezet te zijn geweest om een sext te sturen.
Maar wat nog frappanter is, heren BV’s, is dat 38% van de bevraagde jongeren ooit een doorgestuurde sext zag toekomen die eigenlijk voor iemand anders bedoeld was.
De gevolgen van dat doorsturen van die berichten hoef ik u niet meer te duiden.
Uit datzelfde onderzoek bleek dat 67% van de jongeren aangeeft dat er thuis niet wordt gepraat over welke foto's of filmpjes, al dan niet van zichzelf, ze online delen. Vandaar dat ik me tot jullie richt. Ik hoef het jullie niet te vertellen. Een boodschap als deze laat zich beter vertellen door iemand die er ervaring mee heeft, laat zich beter vertellen door iemand waar die jongeren naar opkijken, zoals jullie. Laat dat nu zijn waar we een positieve draai kunnen geven aan wat u drie overkwam.
Mag ik u vragen om u te engageren, om de stilte te doorbreken en jongeren bewust te maken van ál wat sociale media ons te bieden hebben? Het is niet niks dat ik u vraag, en zeker niet op dit moment, waar deze storm nog volop woedt voor jullie. Dat begrijp ik. Het vergt dat u de rug recht en spreekt over wat voor u gênant is en pijn doet. Maar toch wil ik u vragen om erover na te denken, en met media die aan jongerensensibilisering doen, zoals bijvoorbeeld Watwat.be, samen te werken. Te zijner tijd. U kan er ongetwijfeld heel wat mensen mee helpen en van een negatieve ervaring een positieve gebeurtenis maken. Uit de grond van mijn hart bedankt om hierover na te denken.
