‘Waar waren jullie tien jaar geleden?’ vroeg Kamerlid Valerie Van Peel tijdens de eerste plenaire vergadering na de uitzending.
Sophie: ‘Ik begrijp haar frustratie maar al te goed. Zij klopt al járen op diezelfde politieke nagel. Samen met John Crombez (Vooruit) slaagde ze erin om de verjaringstermijn van kindermisbruik af te schaffen. Maar daarna bewoog er niks meer bij de meerderheid. Valerie en ik dienden dan maar zelf een reeks voorstellen in om de strijd tegen kindermisbruik en -mishandeling aan te scherpen met onder meer een omgangsverbod en hogere strafmaten. Opnieuw: weinig interesse. Vervolgens startte Valerie een werkgroep op om over alle partijgrenzen heen tot maatregelen te komen. Daar kwamen uiteindelijk alleen nog de experts opdagen.’
Freya: ‘We hebben dus veel kostbare tijd verloren doordat sommige partijen pas wakker schoten ná de documentaire. Dat is wrang, maar reden te meer om nu niet bij de pakken te blijven zitten. Kindermisbruik staat eindelijk weer bovenaan de politieke agenda. Dat is het allerbelangrijkste.’
Over kostbare tijd gesproken: jullie hebben eigenlijk nog maar enkele maanden om de commissies tot een goed einde te brengen.
Sophie: ‘Ik ben me er ten volle van bewust dat we nooit álle oplossingen klaar zullen hebben tegen 31 maart (het einde van de werkzaamheden deze legislatuur, red.). Daarom stond ik erop dat de commissie een eerste aanbeveling in steen zou beitelen: dat ze wordt verdergezet na deze legislatuur. Want de strijd tegen kindermisbruik hoort eigenlijk nooit op te houden, en al zeker niet door een politieke deadline.’
Freya: ‘Je moet weten dat er ook in Frankrijk zo’n commissie opgericht en dat die meer dan twee jaar lang onderzoek verrichtte. Het is dus belangrijk dat we realistische doelen hebben. Wie dit werk snel snel wil afhandelen, boet niet alleen in op kwaliteit maar stelt ook de slachtoffers teleur.’
Sophie: ‘En dat is onze grootste angst. (Freya knikt) Als voorzitter van de commissie beschouw ik het als mijn taak om te waken over de sereniteit en grondigheid van ons parlementaire werk. Dat betekent dus ook: géén politieke spelletjes onder mijn toeziend oog. Anders verzanden we opnieuw in een ideologische discussie die nergens toe leidt.’
‘De slachtoffers staan centraal’, is jullie mantra.
Freya: ‘De slachtoffers van gisteren, vandaag én morgen. Binnen én buiten de Kerk. Want kindermisbruik is een donkere vlek die zich over heel onze maatschappij verspreidt. Daarom zijn we in beide commissies ook meteen gestart met getuigenissen van slachtoffers, hun naasten en de verenigingen die hen vertegenwoordigen.’
Sophie: ‘Die getuigenissen laten niemand in de commissie onberoerd. Ze gaan door merg en been. Dat is ook de bedoeling: onszelf zo veel en zo goed mogelijk confronteren met de verwoestende gevolgen van kindermisbruik, zodat we heel bewust tot beter beleid kunnen komen.’
Er kwam ook een oproep aan slachtoffers om zich te melden via de federale ombudsdienst.
Sophie: ‘Dat klopt, via mail of per brief, anoniem of niet anoniem. Elke getuigenis is vertrouwelijk en waardevol, en wordt nauwkeurig opgevolgd worden door de dienst Slachtofferonthaal, dankzij een snelle en goede samenwerking met Vlaams minister van Justitie Demir.’
Freya: ‘Wie dit leest en overweegt om te getuigen, vindt alle informatie onderaan dit interview. We weten dat het enorm veel moed vraagt, maar je staat er niet alleen voor.’
